Τα τελευταία χρόνια συντελέστηκε μια αλματώδης ανάπτυξη στις ιατρικές μεθόδους που αποσκοπούν στην υποβοήθηση της ανθρώπινης αναπαραγωγής. Το όλο θέμα της τεχνολογικά υποβοηθούμενης αναπαραγωγής, ή ίσως ορθότερα παρεμβατικής γονιμοποίησης, είναι μοναδικής ψυχολογικής σπουδαιότητας, κοινωνικής σημασίας αλλά και πνευματικής βαρύτητας.
Με τις σύγχρονες αναπαραγωγικές τεχνικές είναι δυνατόν να δικαιωθούν οι προσδοκίες των υπογόνιμων συζύγων και να ικανοποιηθεί η βαθιά ανάγκη της πατρότητας και της μητρότητας. Κάτι τέτοιο μπορεί να ενισχύει τη συνοχή της συζυγικής ζωής και να αυξάνει το αίσθημα της πληρότητας και ολοκλήρωσης της έννοιας της οικογένειας, παράλληλα όμως γεννά καινοφανή προβλήματα ηθικού, ιατρικού, ψυχολογικού, νομικού και κοινωνικού χαρακτήρα ως αποτέλεσμα της μηχανοποίησης ενός κατεξοχήν προσωπικού, βαθιά συναισθηματικού και ιερούγεγονότος.
Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο εδώ: https://intellectum.org/articles/issues/intellectum1/p097105_%28mpoutas%29.pdf
