Απεργία

Το πρωί πήρα λεωφορείο. Το βράδυ επέστρεψα με τα πόδια.

Η μοναξιά μας κάνει πιο παρατηρητικούς. Είναι διαφορετική μια διαδρομή που κάνεις μόνος σου, από αυτή που θα διανύσεις με παρέα, καλή ή κακή. Ακόμη κι αυτή η διαδρομή με το λεωφορείο. Έβαλα τα ακουστικά στα αυτιά μου, άκρως εσωστρεφής κίνηση, με ένα στυλ του τύπου «μη τυχόν μου μιλήσεις» και ανέβηκα σ’ ένα 5άρι που το καημένο θα ήθελε πολύ να ήταν ποδήλατο, να κουβαλούσε μονάχα έναν, άντε κι έναν ακόμα στη σχάρα. Επειδή όμως δεν ήταν αυτή η μοίρα του, να το 5άρι στην Όλγας, με τις μηχανές του να μουγκανίζουν και τις πόρτες του να ανοίγουν σε κάθε στάση, για να χυθεί έξω ο κόσμος, σαν τις κατσαρίδες από τις τρύπες τους όταν τις ψεκάζουν με Τέζα.

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο εδώ: https://intellectum.org/articles/issues/intellectum7/ITL07_084087_apergia.pdf

Παράθυρα Λογοτεχνίας για Νέους

Intellectum 10

[
Μενού