Περι Ουτοπίας

Η γραφή παρείχε ενίοτε στον άνθρωπο τη δυνατότητα να την χρησιμοποιήσει ως μέσο διαφυγής από τα άγχη και τις πιέσεις της καθημερινότητας. Αποτελούσε το πεδίο όπου τον πρώτο και  κυρίαρχο ρόλο κατείχε η νόηση του εκάστοτε συγγραφέα, ο οποίος δίχως να δεσμεύεται από τα όρια και τις συμβάσεις της κοινωνίας που δρούσε, δημιουργούσε το δικό του αφηγηματικό κόσμο θέτοντας τις δικές του αρχές και τα δικά του πρότυπα.

Στο χώρο της λογοτεχνίας υπάρχουν αρκετοί συγγραφείς που επιχειρούν αυτή τη φυγή παρουσιάζοντας ένα ιδανικό πολιτικό και κοινωνικό τρόπο ζωής σε τόπους ανύπαρκτους για την εποχή εκείνη. Οι περισσότερες ουτοπίες, όπως αυτή του Tόμας Μουρ (Thomas More), παρουσιάζουν την ιδανική πολιτεία τους ως μυθοπλασία τοποθετώντας τη σε μια μακρινή χώρα στην οποία φτάνει ένας ριψοκίνδυνος ταξιδιώτης. Έχουν γραφτεί πολλές ουτοπίες από τότε που ο Μουρ έδωσε το έναυσμα του λογοτεχνικού αυτού είδους: κάποιες έχουν απλώς τη μορφή αρκαδικών ονείρων, ενώ άλλες υποδεικνύουν κοινωνικές και τεχνολογικές βελτιώσεις στον πραγματικό κόσμο. Σε αυτές περιλαμβάνονται τα έργα : “La Citta del Sole” (1623) του Tommaso Campanella, “New Atlantis” (1627) του Francis Bacon, “News from Nowhere” (1891) του William Morris, “Herland” (1915) της Charlotte Perkin Gilman και “Lost Horizon” (1934) του James Hilton.

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο εδώ: https://intellectum.org/articles/issues/intellectum7/ITL07_074077_Peri_Outopias.pdf

Παράθυρα Λογοτεχνίας για Νέους

Intellectum 10

[
Μενού