Όταν υπάρχει σοβαρό πρόβλημα στο δημόσιο ταμείο δύο είναι οι τρόποι επίλυσής του. Ο πρώτος είναι ο δανεισμός από τους ξένους με την παρεπόμενη υποθήκευση της χώρας και την καταστροφική για τον κόσμο λιτότητα, προς εξοικονόμηση των πόρων για να πληρωθούν οι δανειστές, το αποτέλεσμα της οποία θα είναι η οξύτατη κοινωνική σύγκρουση.
Αυτόν επέλεξε η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και αποδέχθηκε ως αναπόφευκτο η Ν.Δ. με τις δανειακές συμβάσεις και τα μνημόνια του Δ.Ν.Τ. και της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Ο δεύτερος είναι ο δανεισμός εκ των ενόντων με αναγκαστικά ομολογιακά δάνεια στα οποία θα υποχρεωθούν οι εύποροι πολίτες. Όποιος έκανε χρήματα στην περίοδο της ομαλότητας, πρέπει στην περίοδο της κρίσης να επιδοτήσει την ομαλότητα. Αυτό είναι το συμφέρον της κοινωνίας αλλά και το δικό του συμφέρον. Αλλιώς πρέπει να ετοιμαστεί για να ζήσει πίσω από τείχη οπλισμένος αυτός και τα παιδιά του για να υπερασπιστεί τον πλούτο του απέναντι στα θύματα της κρίσης και τα παιδιά τους.
Κι επειδή μέρα-νύχτα μιλάμε για πατριωτισμό ο μόνος πατριώτης είναι αυτός που είναι έτοιμος να βάλει το χέρι στην τσέπη για την πατρίδα όταν δεν απειλείται ο βιοπορισμός του ίδιου και της οικογένειάς του. Άλλοι πατριώτες δεν υπάρχουν και όσοι βλέπουν αλλιώς τα πράγματα δεν δικαιούνται να μιλάνε.
Πώς όμως θα διακρίνουμε τους εύπορους πολίτες; Με κατηγοριοποίηση είναι η απάντηση με βάση την περιουσία του καθενός και όχι μόνον με βάση το ετήσιο εισόδημα. Έτσι έκανε ο παππούς ο Σόλωνας 2.000 χρόνια πριν που αν και αριστοκράτης καθιέρωσε τη σεισάχθεια, αποσόβησε την κοινωνική σύγκρουση και έθεσε τη βάση της δημοκρατίας.
Και για να μιλήσουμε πρακτικά, ένα από τα κριτήρια για την κατηγοριοποίηση αυτή είναι οι καταθέσεις των Ελλήνων πολιτών και των νομικών προσώπων στις Τράπεζες της ημεδαπής την 30-12-2009 την επομένη της οποίας θεωρείται ότι ξεκίνησε η κρίση, πριν δηλαδή βγουν τα χρήματα στο εξωτερικό. Όσοι έβγαλαν τα χρήματά τους στο εξωτερικό βρίσκονται στην κατηγορία των εύπορων στη συντριπτική τους πλειοψηφία με πολύ μεγάλη δανειοδοτική ικανότητα. Στις τράπεζες υπάρχουν τα στοιχεία ποιοι έβγαλαν τα χρήματά τους στο εξωτερικό και πόσα και τα δημοσιεύματα αναφέρονται σε ποσά πάνω από 100 δισεκατομμύρια Ευρώ.. [Το ακριβές ποσό μπορεί εύκολα να βρεθεί από τους οικονομολόγους. Κάνω μία απλή σκέψη. Είναι η διαφορά μεταξύ του μέσου όρου των καταθέσεων στις τράπεζες την εξαετία 2003 έως 31-12-2009 με τις καταθέσεις που υπάρχουν σήμερα].
Οι άνθρωποι αυτοί πρέπει να υποχρεωθούν σε αναγκαστικό δεκαετές δάνειο το οποίο θα ανέρχεται στο 15% των χρημάτων που έβγαλαν αν είναι πάνω από 100.000 € και ταυτόχρονα σε έλεγχο του πόθεν έσχες τους με την υποβολή φορολογικής δήλωσής τους εντός ενός – δύο μηνών. Όσα ποσά δεν μπορούν να δικαιολογηθούν θα υπαχθούν στο φόρο εισοδήματος. Η άρνηση καταβολής του αναγκαστικού δανείου θα συνεπάγεται την επιβολή των μέτρων του ΚΕΔΕ στα οποία συγκαταλέγεται και η προσωποκράτηση, ακόμα και η αφαίρεση της ελληνικής ιθαγένειας όταν μιλάμε για πολύ μεγάλα ποσά.
Τα χρήματα που θα συλλεχθούν κατά το 1/3 θα διατεθούν για να εξυπηρετήσουν τις ανεπίδεκτες αναβολής ανάγκες της κοινωνίας και τα υπόλοιπα θα «πέσουν» στην ανάπτυξη της πραγματικής οικονομίας με αυστηρούς όρους και υπό την εποπτεία του σώματος αυτών που υποχρεώθηκαν στο αναγκαστικό δάνειο. Αυτοί θα έχουν λόγο για το που θα πάνε τα λεφτά τους, ώστε αυτό να γίνει με όρους απόλυτης διαφάνειας, σε πράγματι καινοτόμες και ανταγωνιστικές επιχειρήσεις που θα συμβάλλουν στην απασχόληση και θα είναι σε θέση να επιστρέψουν τα χρήματα.
Τέλος για την αποφυγή μεμονωμένων αδικιών θα χρειαστεί και η δημιουργία ειδικού δικαστηρίου από εγνωσμένου κύρους δικαστές και οικονομολόγους το οποίο θα εξετάζει αιτήματα μερικής εξαίρεσης από το νόμο αν υπάρχουν σοβαροί λόγοι προς τούτο.
Υ.Γ. Ο ΣΥΡΙΖΑ την έκανε τη δουλειά του. Οι Γερμανοί θ’ αναγκαστούν να χαλαρώσουν το μνημόνιο για να στηρίξουν τη Ν.Δ. Αλλιώς μέχρι το τέλος του χρόνου με την εφαρμογή του μνημονίου στη σημερινή του μορφή, θα έχει προκληθεί οξύτατη κοινωνική σύγκρουση και ο ΣΥΡΙΖΑ θα πάει στο 60 % πράγμα που δεν μπορούν να ανεχθούν.
