Ώρα ψάχνω να βρω τη σωστή λέξη να περιγράψω το πως μεγάλωσα.
Δεν θέλω να πω αγνά γιατί η αγνότητα είναι κάτι τόσο κακό. Και μη αλήθεια επίσης.
Ούτε ηθικά. Μεγάλη κουβέντα. Όλοι μεγαλώσαμε ηθικά. Απλά η προδιατυπωμένη ηθική άλλαζε.
Ας πούμε με σεβασμό.
Νόμιζα τότε ότι το καλό παιδί ήταν απλά συμπλήρωμα του ονόματός μου.
Με καλούσαν επίσης Άγιο Γελάσιο.
Σε ένα αμιγώς χίπικο καθεστώς θα ήμουν πρωθυπουργός.
–
Ανηθικότης είναι να κάνεις απανωτές προκηρύξεις και να σε κοροιδεύουν κατάμουτρα.
Ανηθικότης είναι να ελέγχεις ένα βουλευτή για οπλοφορία ενώ δεν πρέπει καν να του δίνεις άδεια.
Ανηθικότης είναι να επιθυμείς διακαώς να δουλέψεις και να μην σε αφήνουν.
–
Τι δικαιολογεί εμένα να μιλάω, εμένα που δεν έχω βρει το λόγο και το σκοπό της ομιλίας αυτής;
Εξ απαλών ονύχων, η πρώτη δικαιολογία, αυτή ενός παιγνίου.
Της ποίησης εννοούμε.
–
Αυτό ήταν το ποίημα σου δηλαδή;
