Φίλε Τούρκε δεν την πατάω αυτήν τη φορά.
Δεν ακούω τις μαλακίες του καθενός πονηρούλη
ότι είσαι προαιώνιος εχθρός μου.
Ξέρω πως αυτήν την ώρα
παίρνεις την οικουμένη από το χέρι
και την οδηγείς στην πλατεία Ταξίμ
να της διδάξεις τον πετροπόλεμο
έχοντας απέναντί σου τα κτήνη του καθεστώτος
με τις πλαστικές ασπίδες και τα χημικά.
Πάρε με κι εμένα φίλε απαλά από το χέρι
να με οδηγήσεις μέσα στα σκοτάδια μου
στον ήλιο της αυγής σου.
Πάρε με στα γεμάτα αίμα ολοπόρφυρα όνειρά σου,
Πάρε με κοντά σου να χτυπηθώ
σώμα με σώμα
με την κακομοιριά μου
και την ιστορία μου
που με θέλει υπόδουλο
απ΄ τα χρόνια των επιγόνων
μέχρι σήμερα σε κάθε λογίς σταυροφόρους.
Μην με αφήνεις στα χέρια
του πλησίον μου,
στα χέρια αυτών που κυβερνούν την μοίρα μου.
Θέλω κοντά σου να ριχτώ στην μάχη
κι ας πεθάνω μέσα στην πλατεία Ταξίμ
δίπλα στα όνειρά μου
με θάνατο τίμιο και καθαρό.
