Νεομύθι.

Αν και συνεχίζω να νιώθω σαν την Μπράντσο αυτό δεν λέει και πολλά.

Στον ΟΑΕΔ είναι που συναντώ όλους τους γενιόφιλους μου.

Εκεί χαιρετιόμαστε ενήμεροι της κοινής μας μοίρας.

Συνεχίζουν να ντύνονται εξίσου όμορφα, κάτι που δεν συνάδει.

Η ανθρώπινη κατάρα να μην μπορείς να βάλεις τάξη και στο ελάχιστο γης.

Η γνώση πως είσαι υπεράνω του φυσικού και ταυτόχρονα υποκάτω των νόμων του σε τρελαίνει.

Παμφάγοι ως άνθρωποι

Με την παρατήρηση να μην αποτελεί λύση.

Η δέσμευση στερεί νοήματος.

Το κοιλιοφάγο χάος επίσης.

Άντε προς μια ποίηση του αστείου.

Και του γελοίου.

Και της ιστόρευσης.

Τέρμα τα συναισθήματα.

 

 

 

 

Παράθυρα Λογοτεχνίας για Νέους

Intellectum 10

[
Μενού