Ντιζάιρ

Καμιά επιθυμία δεν εκπληρώνεται πλήρως αν και η ψευδαίσθηση που κινεί τις ενέργειες για την κάλυψή της είναι η πληρότητα. Δεν θα το πάρεις ποτέ όλο, αλλά θα πάρεις τόσο ώστε να μην διαψευστείς και να το  επιχειρήσεις άλλη μια φορά.

Σχόλιο: Αυτό είναι σωτήριο, γιατί ας φανταστούμε ένα αντικείμενο που θα εκπλήρωνε όλες τις επιθυμίες μας. Θα παύαμε να επιθυμούμε. Η ρόδα γυρίζει επειδή στο κέντρο της έχει κενό. Η ίδια η επιθυμία εγείρεται στην απαγόρευση της πλήρους απόλαυσης του μητρικού σώματος.

Από αυτό βγαίνει μια παιδαγωγική. Πού διδάσκεται αυτή η παιδαγωγική; Σε ποιο σχολείο υπάρχει μια στιγμή διδασκαλίας για την αποκάλυψη του μηχανισμού της επιθυμίας; Αδαείς δάσκαλοι που ζητάνε το ολικό διδάσκουν παιδιά να ζητάνε την ολική κάλυψη της επιθυμίας τους. Περιοδικά ποικίλης ύλης που καλλιεργούν την ψευδαίσθηση της ολικής ζωής των επωνύμων. Ποιητές που την ίδια στιγμή ζητάνε συμπόνοια για το βίο τους και καμαρώνουν σαν γαλοπούλες γιατί η ποίηση είναι η υποσχεμένη ολική κάλυψη της επιθυμίας που αυτοί κατέχουν. Βουλή των Εφήβων όπου νεοσσοί με εξαρθρωμένη την επιθυμία από οράματα παντοδυναμίας μανάδων γκρεμίζουν το ναό και σε τρεις μέρες τον ξαναχτίζουν… Διαφημιστές, αυτοί οι σφετεριστές των τρόπων της ποίησης, μας παίρνουν την ηρεμία του εαυτού για να μας την πουλήσουν στην τιμή του προϊόντος τους. Ακόμη και αυτή η απόκτηση της γνώσης γίνεται με όρους παθολογίας της επιθυμίας.

Το μυστικό της αντίστασης σ’ αυτήν την αρρώστια δεν είναι η κάλυψη της επιθυμίας με αντικείμενα, αλλά η καλλιέργεια του ίδιου του επιθυμείν. Και κάθε τι που επιθυμούμε αξίζει όσο ο χρόνος που μεσολαβεί από την ώρα που επιθυμούμε μέχρι την ώρα που θα το κατέχουμε. Αν υπάρχει χρονική καθυστέρηση στην πλήρωση μιας επιθυμίας, η επιθυμία της στιγμής θα ξεχαστεί και θα φιλτραριστεί στο χρόνο, έτσι στην εκπλήρωση θα φτάσουν επιθυμίες ισχυρές. Κάθε διευκόλυνση στην κάλυψη μιας επιθυμίας είναι υποβάθμιση και κάποτε καταστροφή της. Αυτό είναι που λείπει από τη σύγχρονη κάλυψη των επιθυμιών, η χρονική απόσταση, η στοιχειώδης δυσκολία της απόκτησης, η ίδια η διεύρυνση και η εκλέπτυνση του επιθυμείν. Και παράγει ανθρώπους δυσκίνητους, αφελείς, εμμονικούς, χωρίς σθένος στην κεντρική μας έλλειψη, την αναγκαία για την ίδια την επιθυμία. Με τη θεμελιώδη ψευδαίσθηση πως κάθε τι που αγγίζουμε εμείς γίνεται χώμα, ενώ κάθε τι που έχουν οι άλλοι είναι χρυσάφι.

Ο εξαρθρωμένος μηχανισμός της επιθυμίας μας είναι η καθημερινή μας κόλαση. Κυρίως επειδή προβάλλουμε την έλλειψή μας στην ανύπαρκτη πληρότητα του άλλου.

Παράθυρα Λογοτεχνίας για Νέους

Intellectum 10

[
Μενού