Ανήμερα του Αγίου Δημητρίου όλη η γειτονιά άναβε τις ξυλόσομπες. Ήταν έθιμο οι νοικοκυρές να στρώνουν τα χαλιά στο σπίτι τους και να ανάβουν τις σόμπες. Την ημέρα του Αγίου Δημητρίου την περνούσαμε έτσι όλοι μας: με τα παράθυρα ανοικτά γιατί γέμιζε καπνούς το σπίτι με το πρώτο άναμμα της ξυλόσομπας, ήθελαν τακτοποίηση τα μπουριά, η καπνοδόχος… Στρώναμε τα χαλιά, ανάβαμε τις σόμπες, κάποιοι έβαζαν στο κοντάρι και την ελληνική σημαία.
Σαν σήμερα 28 Οκτωβρίου ο πατέρας μου εκφωνούσε τον επετειακό λόγο στο Ε΄Δημοτικό σχολείο που πήγαινα τότε. Έβρισκε διέξοδο με τη συμμετοχή του στα κοινά, μετά από αντάρτικα, εξορίες, δηλώσεις μετανοίας κλπ έστω κι από την ταπεινή θέση του προέδρου της επιτροπής Γονέων και Κηδεμόνων. Δεν κρατούσε ποτέ σημειώσεις κι εγώ απορώντας τον ρωτούσα τι θα μας πει την επόμενη ημέρα και μου απαντούσε πάντα με ένα χαμόγελο. Όταν ανέβαινε στην εξέδρα που στήναμε στην αυλή του Δημοτικού Σχολείου, ήταν ικανός να μιλάει με άνεση, από στήθους. Ο πατέρας μου είχε εγγραφεί στο πρώτο έτος της Νομικής Θεσσαλονίκης το 1939. Δεν τέλειωσε ποτέ τις σπουδές του και βρέθηκε να κάνει το λογιστή. Είχε δυο μεγάλους κάλους ανάμεσα στο δείκτη και το μέσο στο δεξί του χέρι, τα δάκτυλα που έπιαναν το στυλό διαρκείας. Όλη η δουλειά γινόταν με το χέρι, τώρα οι ΛΟΓΙΣΤΕΣ καλούνται να μπαίνουν στο taxis net.
Φέτος ο πατέρας μου θα συνδύαζε το ΟΧΙ με το κάλεσμα για πανελλαδική συγκέντρωση διαμαρτυρίας και ενημέρωσης στις 7 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2014 στην ΠΛΑΤΕΙΑ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΩΡΑ 13:30 των Λογιστών-Φοροτεχνικών, παρόμοια θα μιλούσε:
« Έχουμε εμπλακεί λόγω της φύσης της δουλειάς μας χωρίς καν να ρωτηθούμε, στον ιμάντα μεταβίβασης της κρίσης και των ολέθριων συνεπειών της κρατικής χρεοκοπίας στις πλάτες των πολιτών της χώρας. Αναπληρώνουμε τις υπηρεσίες που παρείχαν οι Δ.Ο.Υ, ΚΕΠ, ΙΚΑ, ΟΑΕΔ και άλλοι φορείς του δημοσίου, δυσχεραίνοντας τις πραγματικές μας εργασίες και υποχρεώνοντας τον βαριά φορολογούμενο πολίτη να καταβάλλει τίμημα για παροχές που δικαιούται δωρεάν από το κράτος. Μέσα σε αυτό το ασφυκτικό περιβάλλον, καθώς μετατραπήκαμε σε άμισθους δημόσιους υπαλλήλους, (διότι σε καμία περίπτωση δεν αποδεχόμαστε την ιδιωτικοποίηση των κεντρικών φορολογικών και ελεγκτικών υπηρεσιών όπως επιτάσσουν τρόϊκα και κυβέρνηση), η πίεση που ασκείται είναι εξοντωτική με τον καθημερινό μπαλτά των προστίμων πάνω από το κεφάλι μας».