ΠΕ 3 Δεκεμβρίου
Το πάθος μου για το σινεμά δεν ξεπέρασε ποτέ το δρόσισμα στο γαρμπίλι και να γυρίζω ανάποδα την κόπια.
Α, και να ανεβοκατεβαίνω τη σκάλα τα μεσημέρια, κι από τα κεραμίδια της αποθήκης, το μηχάνημα προβολής,
όπου στήθηκαν διάφορες κατασκευές φακών, να κάνω φανταστική προβολή στην οθόνη του παραθύρου της
αυλής. Ίσως και λόγω ψαλτικής και τυμπάνου η διασκέδαση των άλλων υπήρξε για μένα ώρα εργασίας.
*
Η χώρα πνίγεται αργά. Και σαν από τύχη αγαθή μου χαρίστηκε ένα απόγευμα της εβδομάδας στο κέντρο.
*
ΠΑ 4 Δεκεμβρίου
Κάτι μωβ λαμπιόνια σε κήπο , επιτείνουν την κατάθλιψη που θέλουν να αναιρέσουν λόγω Χριστουγέννων.
Είναι σπίτια στην Κηφισιά που κάνουν μονάχα για αυτοκτονίες με βαρβιτουρικά. Αρχίζω να πιστεύω
πως την Πηνελόπη Δέλτα την αυτοκτόνησε το σπίτι της.
*
Τελευταίο δείπνο πριν τη Νέα Υόρκη: να πας στο βιβλιοπωλείο του Ριτσιόλι αν υπάρχει. Να δεις το Χατζιδάκι
να σε κοιτάει όπως εκείνον η Τζοκόντα.
*
Αυτό που είναι να γίνει θα γίνει, κι αν είναι προς τα κάτω, προς τον εξευτελισμό θα γίνει σίγουρα.
Στην Ελλάδα αυτό παράγει κείμενο και κείμενο διαχρονικό, δηλαδή άχρηστο.
*
Σελιδοποιώ όπως κάποιοι προσεύχονται….
*
Όταν αγγίζεις μιαν επιθυμία, έχει φάει κιόλας τα λόγια που θα μαρτυρούσαν ότι την άγγιξες.
*
Βεβαίως και υπάρχουν δυστυχισμένοι. Είναι αυτοί που πίστεψαν ότι η δημοσιότητα που τους δόθηκε
από κάποιες συγκυρίες θα ήταν αιώνια.
ΣΑ 5 Δεκεμβρίου
Δεν αναγνωρίζονται σε κανέναν, μόνο χρησιμοποιούν κάποιους για να διακρίνονται.
Και πάνε ερεθίζοντας ο ένας τον άλλον με τρόπο απροκάλυπτο.
*
Η ιστορία της Ελλάδας που τη θέλουν να αρχίζει το 1830 είναι στενό παπούτσι. Και
οι αφελείς πιστεύουν πως πετσοκόβοντας θα βρουν μια βάση κοινή αφετηρίας για
την ευρωπαϊκή συνύπαρξη. Μόνο που αυτή τη φορά δεν τους γίνεται το χατήρι
γιατί είναι η ίδια η Ευρώπη που καταρρέει εις τα εξ ων συνετέθη.
*
Ο κόσμος αλλάζει σαν να θέλει να μη μας περιέχει εκεί ακριβώς που τον αλλάζουμε
μονάχα με το να τον περιέχουμε.
*
Να φανταστούμε έναν πίνακα όπου δεν υπάρχουν σημεία νοήματος στις γραμμές του,
όπου δεν πυκνώνει το βλέμμα σε αναγνωρίσιμα ελάχιστα, αλλά μια συνεχής διασπορά
που δυσκολεύει κάθε είδος νοήματος. Και το θεατή έρμαιο.
*
Η απουσία αυτού του και ούτω καθ’ εξής μπορεί να απελπίζει, αλλά μπορεί και να παρακινεί
να κατασκευάσεις μια μυθοπλασία από συμφωνημένους τόπους που θα το παράγουν. Ζώντας
ζωές παράλληλες που συναντώνται στην ευτελή επιφάνεια του καθημερινού.
*
Αφού το εγώ είναι ψευδαίσθηση μπορεί να έχει πατρίδα τη μυθοπλασία.
*
Υπάρχει κι αυτός που αποφάσισε μια μέρα πως η ζωή δεν θα του συγκατατεθεί
κι άρχισε να ζει με αυτό. Χωρίς να θρώσκει άνω. Ένας Ντοστογιέβσκι κατάφερνε
να πλατσουρίζει στις ηδονές αυτών των βίων.
ΚΥ 6 Δεκεμβρίου
Ελπίζεις πάντα σε ένα θύλακα χρόνου όπου η ματαιότητα του διαβασμένου βρίσκει
τη λήθη της.
ΔΕ 7 Δεκεμβρίου
Δελέαζε με την προσφορά της κάθε αναξιοπαθούντα γυναικοδιψή, πες το απλά,
πορευόταν στη λογοτεχνία σαν πουτάνα, κι ίσως ακόμη να πορεύεται. Μας απάλλαξε
από διάφορους φίλους εντός εισαγωγικών, και καθυστέρησε την πορεία της εν τέχνη.
*
Αν δεν έχεις υπολογίσει τα έξοδα, τί τη θες τη μαγκιά; Και το γνωστό αγωνιστή πατέρα
που τον πούλησες στην αίθουσα του δικαστηρίου, αστείε κι αξιολύπητε κε Κανέλλο.
*
Μόλις νυχτώνει το θερμόμετρο πέφτει απότομα χαμηλά και το καλοκαιρινό φως γίνεται
χειμώνας. Έτσι πας για τα Χριστούγεννα κουτσαίνοντας.
*
Στη Νέα Υόρκη πάει ο καθένας όπως μπορεί.
ΤΡ 8 Δεκεμβρίου
Η δυσκολία του ποιητή και η δυσκοίλια του ποιήματος. Είναι σαν αυτόν που δεν μπορεί
να τον αγαπήσουν σαν άντρα κι επεικαλείται το ποιητής. Τι νεροβραστίλα.
*
Οι μαθητές και το ισπανικό λεξιλόγιο σε υποχρεώνουν να κάνεις Χριστούγεννα.
*
Λίγο πλήθος του κέντρου κάνει καλό σε όλα τα λοφία.
*
Και τι κάνει ο ποιητής αργά μετά και το τελευταίο μάθημα; Ακροάζεται μήπως τον
πυθαγόρειο θόρυβο των άστρων; Όχι. Παίζει προσομοιώσεις τρένων. Απαπά!
ΤΕ 9 Δεκεμβρίου
Πλακώσαμε τις Άννες από το πρωί. Του χιονιά και του βοριά και του κακέρωτα.
*
Μικροφωνικές στη Βικτώρια. Το πλοίον Παρθενών από το ρετιρέ. Η παρισινή
Χέϋδεν από Τρίτης Σεπτεμβρίου ως Πατησίων. Ο φίλος μου που γράφει. Οι κίτρινες
τσιμεντένιες σφαίρες στο πεζοδρόμιο για να αποτρέψουν το παρκάρισμα. Φρούτα
και άνθη συμμετρικά κι απέναντι. Δεν προλαβαίνεις τα ποιήματα.
*
Αυτήν έχω, τη ζωή λέω. Με κάτι ελαχιστάκια που με πετάν εκτός κόσμου κι έπειτα…
γράφω για να ξαναμπώ στον κόσμο. Εγώ ήμουν άγγελος αλλού ( Μάνος Ελευθερίου)
*
Θέλαν απολαυές επωνύμων. Έμαθαν ότι είναι ασήμαντοι σαν αντίδικοι.
*
Βεβαίως και χρονίζω τα ποιήματά μου. Από την επομένη του θανάτου σας.