Εφήμερα Δεκεμβρίου δύο

ΠΕ 10 Δεκεμβρίου
Αν εξευρωπαϊσμός είναι αυτό που παρατηρείται, ότι όσο πιο φιλόζωος είναι ένας λαός,
τόσο παραμένει αδιάφορος στον πεσμένο συμπολίτη στο δρόμο, τότε εξευρωπαϊζόμαστε
ταχύτατα.
*
Κρετατοφάγοι που νομίζουν ότι φορτώνουν την αμαρτία για τη σφαγή του ζώου που τρώνε
στο χασάπη. Όλο και πιο πολύ μοιάζει έτσι ο ευρωπαίος πολίτης.
*
Λεωφόρος Λεξικού, οδός ποιητικών λέξεων: Πας εκεί σαν καλή μελισσούλα και φέρνεις.
Μόνο που ξεχνάς να φέρεις και την ποίηση γιατί είναι αγνώστου διευθύνσεως και πέρα από
τις λέξεις που κάθε φορά την συνιστούν.
*
Διαβάζω για το Γρηγόριο Παλαμά όπως διαβάζει κάποιος για έναν ποιητή που έχει δυσκολίες
έκφρασης. Η ακηδία καταλογίζεται ως αμάρτημα για μοναχούς και κοσμικούς. Δεν είναι σωστό
να απιστείς στην ονοματοδοσία, κάτι που από τι στιγμή που παραδόθηκε έκανε το Θεό γνόφο.
*
Γράφουμε σε αφθονία τέχνης για το χρόνο μας. Εκλιπαρώντας τριμένες γωνιές λησμονιάς
για να ντύσουν με κουρελάκια τη γραφή μας.

ΠΑ 11 Δεκεμβρίου
Άκου τώρα, ν’ αναρωτιέσαι αν κρυώνει εκείνος ο σκοτωμένος στον εμφύλιο λοχαγός στο
εικονοστάσι έξω απ’ την Πυρσόγιαννη.
*
Δεν το λέω υποτιμητικά μα η καλύτερη επιλογή αυτών των Χριστουγέννων είναι να γίνεις
νομάδας παρουσιάσεων βιβλίων.

*
Μαθαίνεις αργά πως οι γέροι ποιητές δεν θέλουν κανενός είδους σεβασμό, οι δε κριτικοί της
λογοτεχνίας καθόλου. Και το μαθαίνεις όταν αρχίζεις να γίνεσαι γέρος. Οι νέοι θέλουν σεβασμό
στη λογοτεχνία.

*
Παλιά θα μου πεις δεν είχαν βήμα, αλλά και τώρα που έχουν, χιλιάδες αναγνώστες ανακυκλώνουν
την περιρρέουσα αυθεντία και ελάχιστοι έχουν το θάρρος να σταθούν πίσω από ένα βιβλίο
ή να αναγνωρίσουν μια φωνή. Που ήταν όλες αυτές οι γαλιάντρες πριν το Χαίρε Ποτέ της
Δημουλά;
*
Μερικά έργα κερδίζουν όταν χάσουν τη συγχρονικότητά τους στον ορίζοντα αναμονής. Αλλιώς
διαβάζεις τον Αριστηνό όταν το τελευταίο βιβλίο του Χειμωνά ακούγεται ακόμη στη δημοσιότητα,
αλλιώς δέκα χρόνια μετά του θάνατο του Χειμωνά κι ανυποψίαστος. Ο Χριστιανόπουλος, να πούμε,
είναι αλλιώς, πιο μικρός μετά την ανάγνωση της Παλατινής Ανθολογίας…

ΣΑ 12 Δεκεμβρίου
Πως έλεγε: τ΄Αη Σπυριδόνου…
*
Το καινούριο τρέφεται από την λήθη όπως το τριαντάφυλλο από την κοπριά.
*
Πρώτη μέρα του χειμώνα σήμερα, το καταλαβαίνεις κι από τη μεταφυσική που υπαγορεύουν
τα παγωμένα πόδια. Νυχτερινές ομίχλες από βόρειες πόλεις της Ελληνικής μεθορίου μας
εξάπτουν τη φαντασία, μια φαντασία φαντάρου σε σκοπιά.
*
Ξεχασμένα καφενεία στην Ακαδημία Πλάτωνος, σόμπα και δακρυσμένα τζάμια. Κοπάνα
από όλα και να μείνεις εκεί το χειμώνα, στο ζεστό ζωντανό ποίημα.

ΚΥ 13 Δεκεμβρίου
Κι όταν θα βγεις Βραδάρι κι είναι αργά
σηκώσεις του παλτού σου το γιακά
κουμπώσεις το απάνω του κουμπί
και βγάλεις το ανθάκι, φευ, του ποιητή
απ’ την κομβιοδόχη, Θεσσαλονίκη είναι εδώ,
θα το σκεφτείς, δεν γράφει, δεν αλλάζει.
*
Φαντάσου κάθε λέξη κι απάνω της σκυλιά θελήσεις για δύναμη.
*
Ο απλός λόγος που δεν μεταφραστεί ποτέ η ποίηση είναι ότι η λέξη
τραπέζι θα θυμίζει παίζει στα ελληνικά ενώ το mesa ισπανικά
θα ανακαλεί ας πούμε το promesa. Οι αρμονικές των λέξεων σπανίως
θα συμπέσουν : σύκο και συκώτι, higo και hígado.
*
Μη και… εγώ που δεν
όταν θα… όχι πες, πες
Πώς, με τί; Πες πολύ. Πολύ.
Εμείς που… οι σταθμοί, Όχι.
Κι απ’ το θάνατο πέρα. Ναι.

ΔΕ 14 Δεκεμβρίου
Όλα να έχουν προσέγγιση γλυκού, ακόμα και η γνώση που παραδοσιακά
συνοδεύεται από το πικρή, και όλα στην θέση, ποτέ στην άρση και την παύση.
*
Το να μην πονάμε, επειδή ο πόνος μας έγραφε πολύ σ’ αυτούς που μας
μεγάλωσαν, επιβλήθηκε ουσιαστικά σαν μια απαγόρευση. Έπρεπε
ταχύτατα να φύγουμε από αυτή τη θέση, την ανυπόφορη για τους γύρω,
άσχετα αν είχαμε το σθένος να την αντέξουμε.
*
Αυτή η μέρα που μου λείπεις θέλει μιαν αιωνιότητα για να επουλωθεί.

ΤΡ 15 Δεκεμβρίου
Το δικαίωμα να καταρρεύσεις μόνο σε έναν ψυχαναλυτή ή σε έναν
ιερωμένο είναι πια νόμιμο. Οι υπόλοιποι σχεδιάζουν την τελική
αποτυχία ερεθίζοντας την με μικρές καθημερινές επιτυχίες.
*
Θα είναι φόβοι εκχωρημένοι στον πατέρα μου αυτοί που έρχονται
στα όνειρα, για να τους αναλάβω.
*
Αυτά που γράφω εδώ ανήκουν στο δε γράφω μου. Θέλω να πω δεν
καθρεφτίζομαι πάνω τους. Μπάζα που τα πετάς στη λαγκαδιά.
Ίσως σε μια δεύτερη ανάγνωση μετά από καιρό να δώσουν μια ταυτότητα
στη διάθεση της γραφής τους.

TE  16 Δεκεμβρίου
Στην εκδήλωση για τη Γ.Μ. Οι γλιτσιασμένοι άνθρωποι που μέχρι πριν λίγο την έβριζαν
δημόσια, πάντα παρόντες και διαχυτικοί. Ένα αίσθημα πως πρέπει να γραψεις κάτι
που να πρωτακουστεί την επομένη του θανάτου τους.
*
Το Χ14 το μυθικό λεωφορείο Συντάγματος πλατάνου Κηφισίας, μια σταθερή πηγή
ερεθισμών για ποίημα.
*
Στο παλιό Νάπολι της Βικτώριας που πήγαινε ο Κουμανταρέας, τώρα πάω εγώ
με το Βάσσο και τρώμε ωραίες μερίδες γύρο. Και δεν υποκρινόμαστε ούτε
αποπλανούμε δεκατετράχρονα για μελλοντικούς δολοφόνους μας.
*
Σπασμένος κρουνός στον Εθνικό Κήπο απέναντι, τρακαρισμένο γιωταχί
στο Μαρούσι… ο ψυχαναγκαστικός έπαιζε με το παιδικό του αυτοκινητάκι,
στο μηχάνημα ακυρώσεως εισιτηρίων, οι παγιδευμένες λέξεις μέσα του
του έφερναν σπασμούς.
*
Η κατηφόρα Αδριανού είναι ο δρόμος που μπαίνεις ποιητής και βγαίνεις
φυσιολογικός άνθρωπος. Αν πάρεις στα σοβαρά κάποιους από τους
φιλότεχνους της σήμερον έχεις κάθε λόγο να σταματήσεις να γράφεις.
Πόσο δίκιο είχε ο Θερνούδα…

Παράθυρα Λογοτεχνίας για Νέους

Intellectum 10

[
Μενού