Εφήμερα Ιουνίου ένα

Κάποιος, όπως έμαθα μετά Ντινάκος Δημητριάδης, με μουστάκι ποντικοουρά και
ακκιζόμενος κουβαλάει το κουτί με τα γλυκά της κας που συνοδεύει. Έχει μόλις
δημοσιεύσει ένα αντικομουνιστικόν ποίημα. έχει μίσοε μέσα του για εκάτό χρονών ζωή.
*
Αυτός πρέπει να είμαι εγώ στα 27. Διαζευγμένος ως ένα είδος λοχία της ζωής. Τα
ζυγωματικά ατσάλι. Τόλμησε αν κοτάς να με αγαπήσεις. Σκαλίζει τη στάχτη
από μια σόμπα που είναι πειραγμένο θερμοσίφωνο. Ακούγονται ζάρια. Πίσω
από το τζάμι θάλασσα κι ο Όλυμπος απέναντι.
*
Στο πάρκινγκ της παραλίας. Εκείνος σφιγμένος σαν τον καταδικασμένο σε θάνατο
που φοβάται πια ν΄αγαπήσει. Όρθιος. Εκείνη τον φιλάει με απελπισία. Η σκηνή
δεκαετίες μετα θα ψάχνει το ποιήμα της.
*
Ανάγνωση ποιήσεως από ραδιόφωνο. Κάποιος διακονεί αρχίδια.
*
Καλακαιρινή ψυχρούλα στο βασίλεμμα στην Πλατεία Σιδηροκάστρου. Κοιτάζω
τα σπίτια και σκέφτομαι χειμώνα. Οι ψησταριές ένδοξες. Και πολύ μακριά
από κάθε τι πελοποννησιακό.
*
Πάσχα σε παράδρομο της Τσιμισκή. Υπάιθρια τραπέζια πιάτα με μαγειρίτσα.
κατάλευκα τραπεζομάντιλα. Σχεδόν παίζουμε σε ταινία. Η Ανέζα ζει.
*
Εκσπερματώνω παγωμένα. Έχει το χαρτομάντιλο έτοιμο. Κάτω οι δρόμοι καίνε
σαν τα κούτσουρα ως τη θάλασσα. Το αίμα στις φλέβες χτυπάει. Θέλει λέει
μόνο να την αγαπώ κι αυτή ότι θέλω.
*
Θέλω μόνο να κάνω μιαν αντικειμενική συστοιχία της ψυχικής μου
κατάστασης και μου λέει; ραντεβού; λέω, στα λουλουδάδικα.