Αντίσταση

Ο άνεμος σφυρίζει στην μέσα πολιτεία και οι άνθρωποί μου κρύβονται κάτω απ’ τις κουβέρτες.

Άδpathειασαν οι δρόμοι, σαν να μην κατοικήθηκαν ποτέ από ζωντανούς. Σαν να μην ερωτεύτηκαν ποτέ οι άνθρωποί μου, σαν να μην έκλαψαν να, εδώ, κόντρα στον τοίχο αυτόν. Αέρας και σκόνη σηκώθηκε στην μέσα πολιτεία και – άκουσον, άκουσον! – λέει πώς ήρθε για να μείνει. Δικιά του, λέει, είναι η μέσα πολιτεία μου τώρα πια. Έστησε τον θρόνο του πάνω στο πιο ψηλό μου κάστρο και εποπτεύει τα άδεια μονοπάτια μου. Αλλάζει την γλώσσα των ανθρώπων μου, βάζει στο διάβα της φράγματα και σάπια ξύλα. Κι όμως, οι άνθρωποί μου στην μέσα πολιτεία κάποτε ήταν περήφανοι, περπατούσαν με ψηλά το κεφάλι και δεν υποτάσσονταν έτσι απλά στον κάθε αλαζονικό εισβολέα. Από πού έρχεται αυτός ο άνεμος που τους έκανε όλους τόσο μαλθακούς;

[Κι όμως: η αντίσταση στην μέσα πολιτεία οργανώνεται με πάσα μυστικότητα. Ο εαυτός δεν πρέπει να ξέρει τίποτα γι’ αυτήν]

Παράθυρα Λογοτεχνίας για Νέους

Intellectum 10

[
Μενού