Γιατί η τραγουδίστρια πήρε το λόγο έτσι κι όχι αλλιώς; Γιατί έκλαψε με λυγμούς στην κηδεία της μητέρας της η δείνα; Τί πρέπει να φοράμε τις Κυριακές; Πώς θα πρέπει να συμπεριφερθούμε στο βιαστή μας;
Μια εφημερίδα των Αθηνών, μάλλον έχει πάρει κατά λέξιν την άποψη ότι το εγώ ισχυροποιείται παιδιόθεν από τους κανόνες της καθαριότητας και έχει εξαπολύσει από κάθε επιφυλλίδα της ένα σύντονο και σταθερό πρόγραμμα καθαριότητας και συμπεριφοράς.
Τέτοιο που δεν έχει να ζηλέψει τίποτα από εκείνα των μετεμφυλιακών ευσεβιστών που μας έδωσαν τις λεγόμενες θεούσες με τα φιμέ γυαλιά και το μουστακάκι ποντικοουρά αλά Χριστιανόπουλου. Δεν αφήνουν να πέσει τίποτα κάτω. Και συντάκτες που ιδιωτεύουν ευφυείς δεν παύουν να κάνουν και κάποτε τους ηλιθίους στο δημόσιο λόγο τους για να επιτεθούν σε συμπεριφορές που δεν εναρμονίζονται κανείς δεν ξέρει σαφώς με τι. Κατά την ταπεινή μου άποψη είναι μάλλον συμπεριφορές του φαντάσματος του αστού αυτό που κυνηγάνε. Για να μην γενικεύσω και πως ότι όλη η κουλτούρα μας κυνηγάει το φάντασμα του αστού τις τελευταίες δεκαετίες.
Κανείς όμως δεν είχε κατέβει τόσο στο σχολιασμό της λεπτομέρειας όσο η συγκεκριμένη φυλλάδα. Μόνο που δεν μπορεί να μας πείσει.
Διότι ξέρουμε παλαιόθεν ότι ο ηθικολόγος στη ρητορική του συνήθως κρύβει διαστροφή, σεξουαλική κακομεταχείριση στα παιδικά χρόνια και φαρισαϊσμό, δηλαδή υποκρισία. Είναι η ίδια υποκρισία που έστελνε αφελείς να φυτέψουν δέντρα όταν τα μονοπύθμενα τάνκερ των ιδιοκτητών της εφημερίδας σήμαιναν συναγερμό στα λιμάνια της Μεσογείου, ως πιθανολογούμενοι αίτιοι μεγάλης οικολογικής καταστροφής.
Είναι σαφές ότι το θέμα δεν αποτελεί κάτι συμπτωματικό αλλά στρατηγικά σχεδιασμένο και βαθύτατα αντιδημοκρατικό. Είναι ένα είδος προανακρούσματος του επερχόμενου φασισμού των μεσαίων τάξεων. Περισσότερο εκλεπτυσμένος αλλά το ίδιο διάφανος σαν το αυγό του φιδιού που επωάζει το φίδι. Εκτός βέβαια αν δεχτούμε την υπόθεση ότι αυτοί όλοι στην εφημερίδα είναι τόσο βρώμικοι που βρίσκονται σε μια διαρκή διαδικασία κάθαρσης.
Διότι εμείς που είμαστε καθαροί χρησιμοποιούμε με μέτρο το σαπούνι κατά τα ειωθότα. Όχι όπως οι υστερικές γυναίκες των δευτεροκλασάτων αξιωματικών της αποικιοκρατίας που στη θέα του ανδρισμού των εγχωρίων καθάριζαν με εξαιρετικά υπερβολική σχολαστικότητα μαζί με το δέρμα και τους πόθους τους. Και μάλλον τη συγκεκριμένη εφημερίδα κάποια τέτοια υστερία την έχει καταλάβει. Αν δεν ξέρετε να πλένεστε φίλοι δημοσιογράφοι, ελάτε να σας μάθουμε κι αφήστε τις συμβουλές και τις ρητορικές. Κρίμα τόσο σαπούνι χαμένο για τα αγύριστα κεφάλια σας.