Αγάπη – Έντιθ Σέντεργκραν

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

ΑΓΑΠΗ

Ήταν η ψυχή μου φόρεμα γαλάζιο στ’ ουρανού το χρώμα,

το άφησα σ’ ένα βράχο στη θάλασσα

και  ήρθα γυμνή σε σένα κι έμοιαζα γυναίκα.

Και ως γυναίκα, κάθισα στο τραπέζι σου

κι ήπια μια κούπα κρασί κι εισέπνευσα  άρωμα λίγων ρόδων.

Διαπίστωσες πως ήμουν ωραία, πως έμοιαζα με κάτι που είδες στ’ όνειρο,

ξέχασα τα πάντα, ξέχασα την παιδική μου ηλικία και την πατρίδα μου,

γνώριζα μόνο πως τα χάδια σου με κρατούσαν αιχμάλωτη.

Και πήρες χαμογελώντας καθρέφτη και μου ζήτησες να δω τον εαυτό μου.

Είδα πως οι ώμοι μου ήταν φτιαγμένοι από χώμα και διαλύθηκαν,

είδα την ωραιότητά μου ασθενική και δεν είχα ακόμα καμία διάθεση – να εξαφανιστώ.

Ω, κράτα με κλεισμένη στα μπράτσα σου τόσο σφιχτά που να μη χρειάζομαι τίποτα.

 

Έντιθ Σέντεργκραν, Ποιήματα, 1916

Απόδοση: Δέσποινα Καϊτατζή-Χουλιούμη

 

KÄRLEK

Min själ var en ljusblå dräkt av himlens färg;

jag lämnade den på en klippa vid havet

och naken kom jag till dig och liknade en kvinna.

Och som en kvinna satt jag vid ditt bord

och drack en skål med vin och andades in doften av några rosor.

Du fann att jag var vacker och liknade något du sett i drömmen,

jag glömde allt, jag glömde min barndom och mitt hemland,

jag visste endast att dina smekningar höllo mig fången.

Och du tog leende en spegel och bad mig se mig själv.

Jag såg att mina skuldror voro gjorda av stoft och smulade sig sönder,

jag såg att min skönhet var sjuk och hade ingen vilja än — försvinna.

O, håll mig sluten i dina armar så fast att jag ingenting behöver.

Edith Södergren, Dikter, 1916

Översättning Despina Kaitatzi-Choulioumi

*Η Edith Södergran (1892-1923) ήταν η πρώτη Φινλανδο-σουηδή μοντερνίστρια. Κατά τη διάρκεια της ζωής της δεν είχε μεγάλη αναγνώριση. Θεωρείται πλέον από τους μεγαλύτερους ποιητές της Φινλανδίας. Αρχικά είχε επηρεαστεί από το γαλλικό συμβολισμό, από τον γερμανικό εξπρεσιονισμό και το ρωσικό φουτουρισμό. Τις επιρροές αυτές τις αξιοποίησε με δημιουργικό τρόπο στη δική της ποίηση. Ο ελεύθερος ρυθμός της, οι δυνατές και προκλητικές εικόνες της πυροδοτημένες από τη νιτσεϊκή αυτογνωσία της, καθώς και την πεποίθηση και στόχευση στο μήνυμα ήταν νέα και εντυπωσιακά στοιχεία για το φινλανδικό κοινό. Χωρίς εξαίρεση σχεδόν αντιμετωπίσθηκε με παρεξηγήσεις, ακόμη και με γελοιοποίηση. Η συλλογή Ποιήματα (1916) ήταν η πρώτη της. Ακολούθησαν, μεταξύ άλλων οι: Βωμός Rose (1919) και Η χώρα που δεν είναι (1925).

 

Ήταν πάντα σωματικά αδύναμη και ασθενική. Πέθανε νεαρή μόλις άρχισε να αποκτά κάποιους ακόλουθους. Μεταξύ των πιο σημαντικών μπορούν να αναφερθούν οι: Ο Elmer Diktonius (1896—1961), ο Gunnar Björling (1887—1960) και ο Rabbe Enckell (1903—74).

 

Βιογραφία: www.runeberg.org

 

 

Παράθυρα Λογοτεχνίας για Νέους

Intellectum 10

[
Μενού