«Με πένθη αιώνων να πνέουν οι άνεμοι»: Η ποιήτρια Τζένη Μαστοράκη. Από τα “Διόδια” (1972) στο “Μ’ ένα στεφάνι φως” (1989)
Απ’ την «ακινησία της διαλεκτικής» στη βούληση για ρίμα. Οι τρικλοποδιές του Άγιου Πρεκάριου της νέας ελληνικής ποίησης