#013 The personal life as PHOTO-ALBUM

«Στην περίπτωση που δεν προμηθευτείτε εισιτήριο μεμονωμένα εισιτήρια χορηγούνται και από τον οδηγό του λεωφορείου καταβάλλοντας όμως την νόμιμη προσαύξηση από τον Νόμο». Το εισιτήριο για τα αστικά στη Λάρισα στοιχίζει 1,10 ευρώ και κάποιος που τρέχει να προλάβει το λεωφορείο, αφού του έχει βγει η γλώσσα έξω, ασθμαίνει και είναι κάθιδρος αντί επάθλου συνέπειας, τιμωρείται με προσαύξηση 0,40 λεπτών: πληρώνει το αντίτιμο του εισιτηρίου στον οδηγό του λεωφορείου 1,50 ευρώ. Αφού δεν πρόκειται για πρόστιμο, ερωτούνται οι νομικοί μας αν είναι νόμιμη η προσαύξηση, αφού για το εισιτήριο ονομαστικής αξίας 1,10 ευρώ, που παίρνετε από τα χέρια του οδηγού το πληρώνετε 1,50 ευρώ.

Η φωτογραφία μου να τρέχω να προλάβω το αστικό στην κεντρική πλατεία της Λάρισας με τη φωτογραφία μου προ διετίας μέσα σε απαστράπτον κίτρινο ταξί μερσεντές στο Κεφαλάρι, φυσικά δημιουργεί ένα κενό που κάποιος μπορεί να υποθέσει ή να κατανοήσει, εφόσον έχει τη διάθεση και το χρόνο, το συνεκτικό ιστό της προσωπικής μου ιστορίας. Ο Μορέλι, το alter-ego του Κορτάσαρ, κάνει τη διαπίστωση πως αυτό που γνωρίζουμε για τους άλλους, ακόμη και για τους φίλους μας, είναι απλώς μια σειρά φωτογραφιών, μια ακολουθία από στιγμιότυπα απομονωμένα σε κάποια χρονική περίοδο της ζωής τους. Αυτό που «πραγματικά» γνωρίζουμε για τους άλλους είναι οι υποθέσεις που κάνουμε γύρω από την προσωπική τους ζωή στην ατελέσφορη προσπάθεια να δώσουμε μια λογική συνοχή στα συμβάντα του βίου τους. Αντιλαμβάνεστε λοιπόν, πόσο εύκολα μας αποτυπώνονται εσφαλμένες εντυπώσεις για τους άλλους αφού κι εμείς οι ίδιοι δεν έχουμε την απαιτούμενη αυτογνωσία: ακόμη και τον εαυτό μας το βλέπουμε σαν μια ξεθωριασμένη φωτογραφία, μια ακαθόριστη φλου φωτογραφία που δεν την έχουμε κεντράρει σωστά.

Τη δεύτερη φορά που πέρασα τη γέφυρα Ρίου-Αντιρρίου με την εκθαμβωτική της φωτογένεια, έτυχε να είμαι συνοδηγός σε διαφορετική σύντροφο από την πρώτη φορά, κι έβαλα κατά νου κάθε καινούργια κατάκτηση να τη βάζω να με περνάει από τη γέφυρα Ρίου-Αντιρρίου, έτσι που μόνον αυτή έμενε σταθερό σημείο στη ζωή μου: μια ζωή, παράλογη και ασταθή ερωτικά, επαγγελματικά, συναισθηματικά, φαντάζομαι όπως και η δική σας ζωή. Τελευταία ακόμα κι αυτό το μόνο σταθερό σημείο της ζωής μου το άλλαξα. Το αντικατέστησα με τη γέφυρα των Τεμπών: εδώ επάνω θα φωτογραφίζομαι πλέον κάθε φορά και με άλλη σύντροφο.

Παράθυρα Λογοτεχνίας για Νέους

Intellectum 10

[
Menu