Άνδρες θα μαζευτούν γύρω από τα πάντα. Από επιδιορθώσεις αυτοκινήτων, μεταφυτεύσεις κήπων, καλασνικόβειες ληστείες κοσμηματοπωλείων, μπαγκάμον παιχνίδια.
Η κουλτούρα του συμμετοχικού βλέμματος.
Το ίδιο ισχύει στην τηλεόραση. Στις ερωτικές σχέσεις. Η άδηλη ισότητα του βλέπω άρα και/ή δρω και συμμετέχω.
–
Το απόγευμα μετά τις επιθέσεις πλάι στο σουπερμάρκετ-ήδη στημένη η καφέ επιτύμβια πλάκα με τη φωτογραφία του θύματος-μαζεύτηκαν της κοινής κατάρας καθείς απέξω. Παππούδες να δείχνουν σημεία στο πεζοδρόμιο, να ψάχνουν αίμα, σημεία που έπεσε ο δύστυχος, κάτι. Είναι και το πρωτόγνωρο του όλου πράγματος σ’ αυτή την πόλη την μικρή.
Δίπλα το σουπερμάρκετ δούλευε ακόμη.
Μέσα στην επόμενη ώρα όλοι μιλάγανε γι’ αυτό λες και ο πρώτος φόνος ή λες ζούμε σε μια κοινωνία που τώρα πρωτογέννησε την βία.
–
Και όλο τόσο καιρό να θέλω να γράψω την μικρή ιστορία του στόματος. Η βασική οδός κατάκτησης του άλλου. Αν διαθέτεις μαστοριά. Η μέσα υφή, η τόσο διαφορετική του δέρματος. Αν ποτέ χώσεις το χέρι σου ή ένα δάχτυλο μέσα θα βρεθείς σε αυτό που κοινά ονομάζαμε οργανισμό. Αυτό που προστατεύει το δέρμα δηλαδή. Η επιβίωση και η απόλαυσή σου περνάνε από εκεί. Όπως και οι διαφορετικές κατεργασίες σου να προσεγγίσεις τον άλλο. Όπως λέει και η διαφήμιση, “Η μισή απόλαυση βρίσκεται στο γλείψιμο.” Γι’ αυτό έχουμε και τόσους δημόσιους υπαλλήλους.
Η άλλη μισή;
